Inwazja odbywa się na drodze pokarmowej i kontaktowej, występuje w dwóch postaciach: trofozoitu i cysty. Zakażenie przenosi się wraz z żywnością i wodą zanieczyszczoną kałem człowieka i zwierząt. Głównym rezerwuarem jest człowiek, psy i różne gryzonie. Często dochodzi do wtórnych rodzinnych zakażeń. Woda chlorowana nie zawsze zabija cysty lambliozy! Bytują one w dwunastnicy, jelicie cienkim, w drogach żółciowych, pęcherzyku żółciowym, przewodach trzustkowych i nawet w dolnych odcinkach przewodu pokarmowego, np. w wyrostku robaczkowym. W jelicie cienkim mnożą się szybko przez podział podłużny lub ulegają otorbieniu. U wielu osób lamblioza zanika samoistnie po kilku tygodniach lub kilku miesiącach. W korzystnych dla pasożyta warunkach lamblioza może utrzymać się w organizmie człowieka wiele lat. Zakażenie to może doprowadzić do nieżytu jelita cienkiego, uszkodzenia kosmków jelitowych, zaburzeń czynnościowych: motorycznych, wydzielania i wchłaniania - zwłaszcza substancji tłuszczowych i witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Uszkodzenia nabłonka jelita cienkiego sprzyjają powstawaniu alergii, najczęściej w postaci pokrzywki i atopowego zapalenia skóry. WAŻNE: Obrazem manifestacji lambliozy w organizmie może być również reaktywne zapalenie stawów u dzieci. Są to bóle stawów kolanowych i łokciowych.